Πέρεζ: Το όνειρο που έγινε εφιάλτης

Για 14 χρόνια ο Σέρχιο Πέρεζ συμμετείχε σε όλους τους αγώνες του πρωταθλήματος. Η καριέρα του Μεξικανού ήταν αντικειμενικά μεγάλη. Λίγοι οδηγοί στην ιστορία έφτασαν την πενταετία και ακόμη λιγότεροι ξεπέρασαν την δεκαετία.

Αλλά ο Σέρχιο τα κατάφερε. Και παρά τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετώπισε στις αρχές της καριέρας του, ο Πέρεζ άφησε στο τέλος το σημάδι του. Ο Τσέκο έκανε υπομονή και τελικά βρήκε τρόπο ώστε να αναγνωριστεί η αξία του. Στη συνέχεια έθεσε ακόμη μεγαλύτερους στόχους, όπως θα έκανε κάθε οδηγός F1. Αλλά κάπου εκεί το πράγμα άρχισε να στραβώνει.

Πριν δούμε τους λόγους που οδήγησαν στην αποχώρηση του Τσέκο από την Red Bull, λίγους μόλις μήνες αφού είχε επεκτείνει το συμβόλαιό του μαζί της, θα πρέπει να σημειώσουμε κάτι σημαντικό. Ο Πέρεζ είναι ένας από τους κορυφαίους οδηγούς της γενιάς του. Στην F1 δεν έφτασε ούτε με μέσο ούτε κατά τύχη. Ωστόσο πολλές φορές η πραγματικότητα στην F1 -όπως και στην ζωή- είναι θέμα οπτικής.

Δεύτερη ευκαιρία

Ίσως δεν το θυμούνται πολλοί σήμερα, αλλά πίσω στο 2012 το όνομα του Πέρεζ ήταν ένα από τα πιο «καυτά» στο grid της τότε F1. Έπειτα από δύο εξαιρετικές σεζόν με την Sauber -και όντας οδηγός της ακαδημίας Ferrari- ο Τσέκο ήταν υποψήφιος για μία θέση τόσο στην Scuderia όσο και σε άλλες μεγάλες ομάδες.

Τελικά ήταν η McLaren εκείνη που κέρδισε και ο Πέρεζ ήταν ο οδηγός που αντικατέστησε τον Χάμιλτον στο Γουόκιγκ για το 2013. Μία οπωσδήποτε τεράστια πρόκληση. Και ο Τσέκο έδειξε ότι δεν ήταν έτοιμος για εκείνην. Πολλά λάθη και επαφές ακόμη και με τον τότε teammate του, Τζένσον Μπάτον συνετέλεσαν στην αποδέσμευσή του έπειτα από μόλις μία σεζόν.

Πολλοί δεν θα είχαν τα ψυχικά αποθέματα για να συνεχίσουν. Ο Πέρεζ είχε μόλις πάρει την μεγάλη του ευκαιρία και την είχε χαραμίσει. Η υπαιτιότητα δεν ήταν αποκλειστικά δική του, καθώς η McLaren του 2013 ήταν ήδη σε παρακμή. Ωστόσο η αλήθεια ήταν ότι ο Τσέκο είχε χάσει τις εντυπώσεις.

Ευτυχώς για εκείνον, η Force India ενδιαφέρθηκε αμέσως για τις υπηρεσίες του. Και από το 2014 μέχρι και το 2020 θα έτρεχε για την ομάδα του Βιτζάι Μαλία αρχικά και του Λόρενς Στρολ μετέπειτα. Χωρίς την πίεση της μεγάλης ομάδας πάνω από το κεφάλι του ο Τσέκο βρήκε και πάλι τον εαυτό του.

Οδηγούσε ελεύθερα αφήνοντας το ταλέντο του να μιλάει για εκείνον. Η έφεσή του στα σιρκουί πόλης και η απαράμιλλη ικανότητα διαχείρισης ελαστικών, είχαν φέρει και πάλι τον Πέρεζ στο προσκήνιο. Και ο Μεξικανός περίμενε υπομονετικά την δεύτερη ευκαιρία του σε μια μεγάλη ομάδα.

Αναγεννημένος

Αλλά ο χρόνος περνούσε και η πρόταση δεν ερχόταν. Και τον Σεπτέμβριο του 2020 η ομάδα του αποφάσισε να τον αντικαταστήσει με τον Σεμπ Φέτελ για το 2021. Ο Πέρεζ κινδύνευε να μείνει εκτός F1 το 2021.

Πάνω σε αυτή τη δύσκολη περίοδο ο Τσέκο χτύπησε… τζακ-ποτ! Κέρδισε επιτέλους τον πρώτο αγώνα της καριέρας του στο Σακχίρ (έχοντας πέσει στην τελευταία θέση κατά τον πρώτο γύρο) ενώ λίγες ημέρες αργότερα η Red Bull τον ανακοινώνει ως αντικαταστάτη του Άλμπον για το 2021.

Αυτή ήταν η ευκαιρία που περίμενε ο Τσέκο. Σίγουρα ο Φερστάπεν ήταν το ξεκάθαρο νούμερο 1 στην Red Bull. Αλλά για έναν οδηγό που είχε περάσει όλη του την καριέρα στο μέσο της κατάταξης, οδηγώντας μέτρια μονοθέσια, το να βρεθεί σε μία κορυφαία ομάδα ήταν από μόνο του μία τεράστια νίκη.

Το 2021 ήταν η καλύτερη σεζόν του Πέρεζ. Λειτουργεί υποστηρικτικά στον Φερστάπεν και παίζει καθοριστικό ρόλο στο πρωτάθλημα. Highlights της σεζόν του ήταν η νίκη σε Μπακού, η άμυνα για σεμινάριο επί του Χάμιλτον στην Τουρκία και η στρατηγική καθυστέρηση του Λιούις στο Άμπου Ντάμπι.

Ο Τσέκο κερδίζει όχι μόνο σεβασμό αλλά χτίζει και το δικό του fanbase. Στην πατρίδα του ήταν έτσι κι αλλιώς ήρωας. Αλλά από τη στιγμή που έγινε οδηγός στην Red Bull, οι Μεξικανοί βρίσκονται σε μία συνεχή φρενίτιδα για τον Τσέκο. Ο Πέρεζ έχει αναγεννηθεί πια και το μέλλον του φαντάζει λαμπρό.

Θέμα οπτικής

Εδώ θα πρέπει να σταθούμε στο σε ποιον βαθμό η αντίληψη της πραγματικότητας είναι θέμα οπτικής όπως αναφέραμε και παραπάνω. Επειδή, για καλό ή για κακό, πλήρως αντικειμενική κρίση μιας κατάστασης δεν υπάρχει.

Και η τετραετία του Πέρεζ στην Red Bull πιστεύουμε ότι είναι μία κλασική τέτοια περίπτωση. Ο Τσέκο έφτασε στο Μίλτον Κινς ως ο οδηγός που είχε αδικηθεί από την προηγούμενη ομάδα του -και από την Mercedes κατ’ επέκταση- και είχε να αντιμετωπίσει έναν οδηγό-φαινόμενο όπως ο Μαξ Φερστάπεν. Αυτόματα όποιος έκρινε τον Πέρεζ το 2021 θα ήταν πιο επιεικής μαζί του.

Οι προαναφερθείσες μεγάλες στιγμές του εκείνη τη σεζόν ήταν αρκετές για να του φτιάξουν το όνομα. Και επιπλέον ο ίδιος ο Τσέκο οδηγούσε με καλύτερη ψυχολογία. Δεν είχε κάτι να χάσει, δεν είχε την πίεση του πρωταθλήματος και ήταν ο εαυτός του κάθε φορά που έβγαινε στην πίστα.

Το μέσο χρονικό έλλειμά του από τον Φερστάπεν στις κατατακτήριες του 2021 ήταν στα 0,564 δευτερόλεπτα. Μικρότερο από εκείνα των Γκασλί και Άλμπον που είχαν προηγηθεί. Μόνο ο Ρικιάρντο τα είχε πάει καλύτερα απέναντι στον Μαξ. Και αυτά για έναν οδηγό ο οποίος πάντα ήταν καλύτερος στους αγώνες παρά στις κατατακτήριες.

Οι ελπίδες

Ακόμη καλύτερα τα πήγε ο Τσέκο το 2022. Δεν προβλημάτισε ρεαλιστικά τον Φερστάπεν για τον τίτλο αλλά έκανε αισθητή την παρουσία του με νίκες σε Μονακό και Σιγκαπούρη. Επιπλέον ήταν ακόμη πιο κοντά στον teammate του στις κατατακτήριες, όντας μόνο 0,392 δευτερόλεπτα αργότερός του κατά μέσον όρο.

Αν σταματούσαμε τον χρόνο στο Μονακό του 2022, ο Πέρεζ θα ήταν μέσα στο top-3 στις λίστες πολλών ειδημόνων με τους κορυφαίους της σεζόν. Βλέπετε, η οπτική που είχαμε της μέχρι τότε πορείας του Τσέκο, φώτιζε πολύ ευνοϊκά τα -αδιαμφισβήτητα- επιτεύγματά του. Και οι -επίσης αδιαμφισβήτητες- αδυναμίες του παρέμεναν στο παρασκήνιο, μικρές υποσημειώσεις ενός θριαμβευτικού come-back.

Το hype γύρω από τον Πέρεζ δεν σταμάτησε το 2022, ιδίως στην πατρίδα του. Και σύντομα άρχισαν να ακούγονται πολλές φωνές που τον ήθελαν διεκδικητή του πρωταθλήματος οδηγών. Η Red Bull ήταν κυρίαρχη και το 2023 θα ήταν σίγουρα η χρυσή του ευκαιρία.

Η διάψευση

Είναι προφανές ότι και ο ίδιος ο Τσέκο το πίστεψε. Και γιατί όχι; Ή μήπως νομίζετε ότι υπάρχει οδηγός στο grid που δεν πιστεύει ότι μπορεί να κατακτήσει το πρωτάθλημα εάν του δοθεί στα ίσια μια καλή πιθανότητα διεκδίκησης;

Ωστόσο είναι άλλο το να κάνεις την έκπληξη ως το νούμερο 2 μιας ομάδας και άλλο το να διεκδικείς πρωτάθλημα από τον Μαξ Φερστάπεν. Στην πρώτη περίπτωση είσαι το συμπαθές αουτσάιντερ και κρίνεσαι υπό αυτό το πρίσμα. Στην δεύτερη, όμως, τα κριτήρια αλλάζουν. Και τότε όλες οι μικρές σου αδυναμίες που περνούσαν απαρατήρητες πριν, θα βγουν στο προσκήνιο.

Αυτό ακριβώς συνέβη με τον Τσέκο έπειτα από το Μπακού του 2023. Το έλλειμα ταχύτητας έναντι του Φερστάπεν έφερε απλά μεγαλύτερη πίεση στους ώμους του. Και η μεγαλύτερη πίεση οδήγησε σε περισσότερα -και αρκετές φορές αψυχολόγητα- λάθη.

Η διαφορά του από τον Φερστάπεν στις κατατακτήριες έφτασε σε ιστορικά υψηλά. Και ακόμη χειρότερα οι άνθρωποι της Red Bull θεώρησαν ότι η κακή απόδοση του Τσέκο ήταν ένας από τους βασικούς λόγους για το χαμένο πρωτάθλημα κατασκευαστών του 2024.

Στο τέλος ο Τσέκο λύγισε υπό το βάρος της πρόκλησης που είχε θέσει ο ίδιος στον εαυτό του. Και η διάψευση των ελπίδων του τον οδήγησε να ζητήσει από τον Χόρνερ την αποδέσμευσή του.

Στοχεύοντας για τ’ αστέρια

Κρίνοντας εκ των υστέρων το καλό του ξεκίνημα φέτος ήταν απλώς μία παρένθεση στην πτώση του Μεξικανού. Μία μικρή αναλαμπή, μία υπενθύμιση ίσως του πώς θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα εάν ο Πέρεζ αποδεχόταν από την αρχή το ρόλο του νούμερο 2 ανεπιφύλακτα και δεν στόχευε για τα αστέρια. Πού θα ήταν, όμως, η ευχαρίστηση σε μια τέτοια επιλογή;

Η διάψευση των προσδοκιών μπορεί να είναι μία ιδιαίτερα πικρή εμπειρία για κάθε άνθρωπο. Ιδίως για έναν ανταγωνιστικό άνθρωπο ο οποίος έχει συνηθίσει να κερδίζει. Αλλά ο Πέρεζ θα μπορεί να λέει ότι τα έβαλε με έναν από τους καλύτερους όλων των εποχών. Και ότι σε κάποιες περιπτώσεις κατάφερε να τον κερδίσει κιόλας! Λίγοι άνθρωποι στον κόσμο μπορούν να πουν ότι είχαν μία τέτοια ευκαιρία.

Ο Πέρεζ είχε μια γεμάτη καριέρα στην F1. Και θα τολμήσουμε να γράψουμε ότι πήρε το μέγιστο από τον εαυτό του μέσα στα 14 χρόνια πορείας του στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Adios Checo!