Games
F1 GP Σ. Αραβίας: Ο πραγματικός αντίπαλος (+video)
FORMULA 1
Ο Όσκαρ Πιάστρι έκανε έναν σχεδόν άψογο αγώνα στην Τζέντα κερδίζοντας τον Φερστάπεν στο δικό του παιχνίδι! Πλέον είναι ο μόνος πραγματικός αντίπαλος του Ολλανδού στην πίστα.
Από τη στιγμή που ο Μαξ Φερστάπεν απέκτησε ένα πραγματικά ανταγωνιστικό το 2021 μονοθέσιο μετατράπηκε σε πραγματικό φόβητρο για τους υπόλοιπους οδηγούς.
WHAT CAR
Όποτε ο ρυθμός του Ολλανδού με την Red Bull δεν ήταν αρκετά καλός για να του δώσει μία άνετη νίκη, ο Μαξ φρόντιζε να την παίρνει κινούμενος επιθετικά στις ένας προς έναν μονομαχίες. Πολλοί τον κατηγορούσαν για αντιαθλητική οδήγηση ή έλλειψη σεβασμού προς τους αντιπάλους του.
Ωστόσο η πραγματικότητα, πιστεύουμε, είναι διαφορετική. Απλώς δεν μπορούσαν να κόψουν τον τσαμπουκά του Ολλανδού στην πίστα. Διαμαρτύρονταν επειδή έχαναν τις περισσότερες φορές. Επειδή δεν ήθελαν να φτάσουν στα όρια όπως ο Φερστάπεν.
Αυτή η απροθυμία για… λερωμένα χέρια ήταν ένα διαχρονικό χαρακτηριστικό πολλών κορυφαίων οδηγών. Θεωρούσαν ότι ο ανώτερος ρυθμός τους σε ένα δεδομένο αγωνιστικό τριήμερο τους έδινε κάποια προτεραιότητα έναντι των υπόλοιπων. Ο Μαξ, όμως, τους δείχνει από το 2021 ότι αυτό ήταν μόνο στο μυαλό τους.
Δεν υπάρχει οδηγός τα τελευταία χρόνια ο οποίος να έχει κερδίσει σε ένας προς έναν μονομαχία τον Φερστάπεν. Οι Χάμιλτον, Λεκλέρ και Νόρις προσπάθησαν αλλά έχασαν περισσότερες φορές από ότι κέρδισαν. Τα τελευταία δύο χρόνια, όμως, ο Ολλανδός απέκτησε έναν νέο αντίπαλο. Έναν αντίπαλο ο οποίος αθόρυβα και μεθοδικά έφτασε χθες σε σημείο να τον κερδίσει στο ίδιο του το παιχνίδι.
Ήρεμη δύναμη
Με μια πρώτη ματιά ο Πιάστρι δεν δίνει την εντύπωση του killer. Είναι χαμηλών τόνων, προσιτός και δεν κουβαλάει κάποιου είδους «σταριλίκι». Αλλά στην περίπτωση του Πιάστρι τα φαινόμενα απατούν. Το ήρεμο πρόσωπο του Όσκαρ κρύβει πίσω του έναν εξόχως ανταγωνιστικό αθλητή.
Όπως και ο μέντορας και μάνατζερ του, Μαρκ Γουέμπερ, ο Όσκαρ είναι ένας πολύ σκληροτράχηλος οδηγός. Χωρίς φανφάρες, χωρίς δράματα, ο Όσκαρ βρίσκει τον τρόπο να κάνει τη δουλειά στην πίστα. Όντας, μάλιστα, ένας από τους ταχύτερους οδηγούς στο παρόν grid.
Μετά την χαμένη pole της Τζέντα ο Όσκαρ δεν περιέπεσε σε αυτολύπηση όπως θα έκανε ο teammate του στην McLaren. Πήγε μεν να συγχαρεί τον Φερστάπεν αλλά για να το πράξει αυτό άπλωσε το χέρι του ώστε να σταματήσει τον Ολλανδό που περπατούσε γεμάτος αυτοπεποίθηση.
Κάποιοι θα πουν ότι αυτή ήταν μία ασήμαντη λεπτομέρεια. Θα διαφωνήσουμε. Δεν λέμε ότι αυτή η κίνηση έδωσε τον αγώνα στον Πιάστρι. Ήταν, όμως, δηλωτική της ψυχοσύνθεσης του. «Θα δείξω σεβασμό αλλά όχι θαυμασμό. Με κέρδισες σήμερα αλλά θα σε κερδίσω αύριο». Αυτό το κατάλαβε και ο Μαξ, πιστέψτε μας.
Έτσι, όταν τα μονοθέσια παρατάχτηκαν για την εκκίνηση χθες, ο Μαξ δεν έπαιξε στον Όσκαρ -άγνωστο για ποιον λόγο- το ίδιο παιχνίδι που έπαιξε στον Λάντο στην Ιαπωνία. Το μονοθέσιο του κοιτούσε ευθεία και όχι προς την εσωτερική. Ο Πιάστρι έκανε καλύτερη εκκίνηση, φρέναρε όσο πιο αργά μπορούσε για την 1 και ανάγκασε τον Ολλανδό να βγει έξω.
Τόσο απλά. Τόσο εύκολα. Του έδειξε ότι η πρωτοπορία ήταν δική του. Και ο Ολλανδός έχασε στο δικό του παιχνίδι. Για πρώτη φορά τόσο καθαρά και τόσο… αναίμακτα. Φυσικά η ποινή των 5 δευτερολέπτων ήταν απόλυτα δικαιολογημένη. Και κάπου εκεί η σεμνή τελετή είχε λάβει τέλος.
Ο πραγματικός αντίπαλος
Ο Νόρις δήλωνε μετά τον αγώνα ότι η Red Bull είχε το καλύτερο μονοθέσιο στην Τζέντα. Ούτε για αστείο. Η McLaren ήταν φυσικά ανώτερη και αυτό το επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Πιάστρι. Απλά ο Όσκαρ δεν ντρέπεται να κερδίζει έχοντας το καλύτερο μονοθέσιο. Και από ότι δείχνει, ξέρει να το εκμεταλλεύεται πολύ καλύτερα από τον Λάντο.
Στο Μαϊάμι ο Πιάστρι θα έχει την ευκαιρία να επεκτείνει την πρωτοπορία του στο πρωτάθλημα. Μπορεί βαθμολογικά ο αντίπαλός του να είναι ο Νόρις. Ωστόσο ο Όσκαρ βλέπει πιο μακριά. Γνωρίζει ότι ο πραγματικός του αντίπαλος δεν είναι άλλος από τον Μαξ Φερστάπεν.
Για τον λόγο αυτόν ήταν απογοητευμένος όταν είχε χάσει τις pole σε Σουζούκα και Σαουδική Αραβία. Επειδή ήξερε ότι ήταν μέσα στις δυνατότητές του και ο Μαξ είχε κάνει απλά καλύτερη δουλειά σε εκείνες τις περιπτώσεις.
Δεν υπάρχει ντροπή στο να χάνεις από έναν εκ των καλύτερων οδηγών όλων των εποχών. Υπάρχει ντροπή, όμως, στο να μεμψιμοιρείς και να αναζητάς δικαιολογίες αντί να γίνεσαι καλύτερος μέσα από τα λάθη σου.
Ο Χάμιλτον παλιότερα και ο Νόρις πρόσφατα έπεσαν σε αυτήν την παγίδα. Όχι, όμως, ο Όσκαρ. Ο Αυστραλός έχει την σωστή προσέγγιση στα πράγματα. Μαθαίνει από τα λάθη του ταχύτατα και δεν τα επαναλαμβάνει.
Και το είδαμε στην Τζέντα χθες. Ο Πιάστρι οδήγησε σχεδόν άψογα και δεν άφησε τον Φερστάπεν να του κάνει ότι είχε κάνει στον Νόρις πριν δύο εβδομάδες. Του έδειξε ότι «εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους» με πράξεις, όχι με λόγια. Έτσι όπως συνεννοούνται οι πραγματικοί racers μεταξύ τους. Και ο Μαξ πήρε το μήνυμα. Γι’ αυτό ήταν εκνευρισμένος χθες στην πραγματικότητα μετά τον αγώνα. Όχι για την ποινή που δικαίως του είχε επιβληθεί.
Μαθαίνοντας από τα λάθη. Ή και όχι
Ferrari: Μεγάλος αγώνας από τον Λεκλέρ ο οποίος χάρισε στην Ferrari το πρώτο της φετινό podium. Το πρώτο του stint με την μέση γόμα ήταν mega και ο Σαρλ ήταν πολύ κοντά στον ρυθμό του Φερστάπεν στο τέλος. Ο Χάμιλτον δεν απέδωσε στο ίδιο επίπεδο με τον Σαρλ και χθες.
Mercedes: Μέτρια εμφάνιση συνολικά, σε ένα σιρκουί που την περιμέναμε πιο δυνατή. Ακόμη κι έτσι το 5-6 με τους Ράσελ-Αντονέλι δείχνει ότι η γερμανική ομάδα είναι πολύ σταθερή ακόμη και στις πιο κακές της ημέρες.
Williams: Εξαιρετικό τριήμερο για την ομάδα του Τζέιμς Βόουλς. Οι Σάινθ και Άλμπον έφεραν πολύτιμους βαθμούς στην Williams η οποία είναι άνετα best of the rest μέχρι στιγμής. Οι άνθρωποί της έχουν επικεντρωθεί πλήρως από τώρα στην προετοιμασία του μονοθέσιου για το 2026. Άρα λογικά θα την δούμε να πέφτει στη διάρκεια της σεζόν. Χαλάλι, αν είναι να επιστρέψει δριμύτερη το 2026.
Ιζάκ Χατζάρ: Πολύ δυνατή εμφάνιση για τον νεαρό της Racing Bull ο οποίος έκανε την στρατηγική hard-medium να δουλέψει. Στο τέλος θα μπορούσε ακόμη και την 8η θέση. Αλλά έπεσε στο… τείχος της Williams με τον Σάινθ να προστατεύει τον Άλμπον δίνοντάς του DRS. Ακόμη κι έτσι, όμως, αυτή ήταν μία ακόμη εντυπωσιακή επίδοση για τον Γαλλοαλγερινό.
Λάντο Νόρις: Ενώ ο Πιάστρι κάλπαζε προς τη νίκη ο Νόρις πάλευε για τρεις γύρους να περάσει τον Χάμιλτον με την πολύ πιο αργή Ferrari. Σε ένα σημείο (στροφή 27) στο οποίο όλοι γνωρίζουν ότι πρέπει να μην προσπεράσεις επειδή ο αντίπαλος θα πάρει DRS για την ευθεία των pits. Του πήρε 3 γύρους του Λάντο να το καταλάβει. Παρά το ότι έχει δει τι συμβαίνει εκεί διαχρονικά. Τι να την κάνεις την ταχύτητα αν δεν μπορείς να την εκμεταλλευτείς όταν πρέπει;
