F1 2025: Λιούις Χάμιλτον

Όσο και εάν θα ήθελε κανείς να κρατήσει την μπάλα χαμηλά σε μία τέτοια περίπτωση, δεν θα μπορούσε. Από τη στιγμή που τα δύο μεγαλύτερα ονόματα της F1 αποφάσισαν να συμπράξουν, οι προσδοκίες θα ήταν αναμενόμενα υψηλές.

Η πιο επιτυχημένη ομάδα της F1, με ατελείωτους πόρους, μακρά ιστορία και εξαιρετική πολιτική δικτύωση αποφασίζει να προσλάβει τον πιο επιτυχημένο οδηγό στην ιστορία του σπορ. Τι λιγότερο να περιμένει κανείς από την κατάκτηση παγκόσμιων πρωταθλημάτων;

Φυσικά η προϊστορία και οι πόροι δεν αρκούν από μόνοι τους για να φέρουν το πρωτάθλημα. Η F1 -όπως και όλα τα σπορ- προϋποθέτουν άψογη εκτέλεση στο παρόν και παράλληλα συνεχή εξέλιξη ώστε να μην υπάρξουν δυσάρεστες εκπλήξεις στο μέλλον.

Έτσι, όσα τρόπαια και εάν έχουν συλλέξει οι Ferrari και Χάμιλτον στο παρελθόν, θα πρέπει να εφεύρουν ξανά εαυτούς για το 2025. Η Scuderia είναι ήδη στο μέσο μιας τέτοιας διαδικασίας. Ο Χάμιλτον μόλις την ξεκινά. Θα μπορέσουν να συντονιστούν εγκαίρως ώστε να βγουν και οι δύο ωφελημένοι; Ή ο Λιούις θα έχει την μοίρα οδηγών όπως οι Προστ, Αλόνσο και Φέτελ;

Ο οδηγός

Ο Λιούις Χάμιλτον δεν χρειάζεται συστάσεις ως οδηγός. Τα όσα επιτύχει στα 18 χρόνια συμμετοχής του στο πρωτάθλημα μιλούν από μόνα τους. Ακόμη και στα 40 του έτη, ο Βρετανός διατηρεί στο έπακρο την σπάνια αίσθηση που έχει για την πρόσφυση από το οδόστρωμα.

Μπορεί σήμερα ο Χάμιλτον να μην επιδεικνύει στις κατατακτήριες την ταχύτητα περασμένων ετών. Αυτό, ίσως, είναι και λογικό εάν παρατηρήσουμε ιστορικά την εξέλιξη όλων των μεγάλων οδηγών του παρελθόντος.

Ωστόσο ο Λιούις παραμένει ένας εκ των κορυφαίων στην διαχείριση των αγώνων ακόμη και σήμερα. Είναι αναμφίβολα στην ίδια κατηγορία με τους Φερστάπεν και Αλόνσο σε ότι αφορά το κομμάτι αυτό. Μπορεί να διαβάσει εύκολα το σενάριο κάθε αγώνα, να προσαρμοστεί άμεσα σε εναλλασσόμενες συνθήκες και να κερδίσει θέσεις από αντιπάλους του, γνωρίζοντας το πότε πρέπει να πιέσει και πότε όχι.

Επιπλέον παραμένει ένας από τους κορυφαίους στις ένας προς έναν μονομαχίες στην πίστα. Ξέρει να ακροβατεί στα όρια των κανονισμών και να κερδίζει τις περισσότερες φορές την θέση που διεκδικεί. Με τα σημερινής γενιάς αυτοκίνητα οι δύο παραπάνω αρετές είναι ίσως πιο σημαντικές από την ταχύτητα στις κατατακτήριες. Πράγμα που σημαίνει ότι ο Χάμιλτον θα μπορούσε θεωρητικά να κατακτήσει ξανά το πρωτάθλημα υπό κάποιες προϋποθέσεις.

Ο ελέφαντας στο δωμάτιο

Δεν θα μπορούσαμε, όμως, να μην αναφερθούμε και σε κάποιες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο Χάμιλτον τα τελευταία χρόνια. Αυτές είναι περισσότερο τεχνικής και ψυχολογικής φύσεως. Και οι δύο έχουν τις απαρχές τους στα τέλη του 2021.

Η ήττα από τον Φερστάπεν το 2021 ήταν σίγουρα ένα ισχυρό σοκ για τον Χάμιλτον. Πολλοί λένε ακόμη -δυστυχώς- ότι ο Μάικλ Μάσι έκρινε εκείνο το πρωτάθλημα. Τα όσα έγιναν στο Άμπου Ντάμπι σίγουρα έπαιξαν ρόλο στην τελική έκβαση του πρωταθλήματος. Ωστόσο ο Χάμιλτον δεν έχασε το πρωτάθλημα εξαιτίας του Μάσι αλλά επειδή δεν απέδωσε στο 100% του σε όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Το να κατηγορεί κανείς τον Μάσι είναι η εύκολη λύση. Σίγουρα πιο εύκολη από την εναλλακτική. Η οποία λέει ότι ο Χάμιλτον έχασε το πρωτάθλημα του 2021 στο Μπακού, στο Πολ Ρικάρ και στο Όστιν. Σε αγώνες, δηλαδή, που δεν πήρε το μέγιστο από το πακέτο που είχε στα χέρια του.

Το αφήγημα της «κλοπής Μάσι» δεν θέλει να δει ότι ο Χάμιλτον παρά την σπάνια τύχη του σε Ίμολα, Σίλβερστοουν και Χουγκαρόρινγκ έχασε ένα «δικό του» πρωτάθλημα. Ακόμη και στο Άμπου Ντάμπι μετά την επανεκκίνηση, δεν διάβασε σωστά τον Φερστάπεν και άφησε την πόρτα ανοιχτή στην στροφή 5. Όλα τα παραπάνω τα αναφέρουμε επειδή ο Λιούις δείχνει να συμφωνεί με όσα λένε πολλοί οπαδοί του. Και αυτό πιστεύουμε ότι δεν τον βοηθάει να δει και να διορθώσει τις ατέλειες του.

Η παραπάνω προσέγγιση του Χάμιλτον δένει και με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει με τα νέας γενιάς μονοθέσια. Παρατηρώντας την τηλεμετρία, βλέπουμε ότι ο Βρετανός οδηγεί περίπου με τον ίδιο τρόπο που οδηγούσε και το 2021. Αντίθετα οι Φερστάπεν, Νόρις και Λεκλέρ έχουν αναθεωρήσει τον τρόπο οδήγησής τους στα νέα δεδομένα.

Κάπως έτσι, ο Χάμιλτον έχασε συνολικά και από τον Ράσελ. Αλλά πριν συμβεί αυτό είχε χάσει την πίστη της Mercedes στο πρόσωπό του. Αλλιώς θα του είχε δώσει το συμβόλαιο που ζητούσε το 2023. Ήταν ο Χάμιλτον εκείνος που έφυγε για την Ferrari. Ωστόσο ήταν η Mercedes εκείνη που πρώτη έδειξε, με πράξεις, ότι θεωρεί πώς ο Χάμιλτον του σήμερα δεν είναι ο προ του 2021 Χάμιλτον.

Το 2025 για τον Χάμιλτον

Φυσικά ο ίδιος ο Λιούις δεν συμφωνεί με την Mercedes. Για τον λόγο αυτό αποφάσισε και να αλλάξει άμεσα περιβάλλον, πηγαίνοντας στο Μαρανέλο. Κρίνοντας με τα δεδομένα της περιόδου που ο Λιούις και ο Βασέρ έδιναν τα χέρια, η επιλογή ήταν λογική.

Η Ferrari έδειχνε ήδη από τότε να γυρίζει σελίδα με τον νέο της επικεφαλής. Εξάλλου ο Χάμιλτον είχε συνεργαστεί και στο παρελθόν με τον Βασέρ ενώ ήταν γνωστό τοις πάσι ότι αποτελούσε διακαή πόθο του Έλκαν. Επιπλέον η Mercedes δεν έμοιαζε ικανή να φτιάξει ένα πραγματικά ανταγωνιστικό μονοθέσιο.

Το εάν η λογική απόφαση του 2023 αποδειχτεί και σωστή, όμως, είναι μια άλλη ιστορία. Ο Λιούις θα έχει να αντιμετωπίσει έναν από τους ταχύτερους οδηγούς του grid. Ο Λεκλέρ εκτός από την ταχύτητα διαθέτει και τις απαραίτητες διασυνδέσεις εντός της ομάδας.

Από την άλλη ο Χάμιλτον πρέπει να χτίσει τώρα τις απαραίτητες αυτές συμμαχίες. Για να το πράξει αυτό, όμως, πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να κερδίσει τον Λεκλέρ στην πίστα. Να κατοχυρώσει την θέση του εντός της ομάδας.

Εάν ο Χάμιλτον καταφέρει φέτος να κερδίσει τις εντυπώσεις από τον Λεκλέρ, τότε θα έχει πάρει μία πολύ μεγάλη πρώτη ψυχολογική νίκη. Ίσως αυτή να του δώσει και τη βάση ώστε ο Λιούις να επιτύχει αυτό που επιθυμεί πραγματικά. Μία πλήρη προσωπική αναγέννηση και την κατάκτηση του 8ου πρωταθλήματος του, το συντομότερο δυνατόν.