Ο Βραζιλιάνος έχει γράψει με ανεξίτηλα γράμματα το όνομά του στην ιστορία του σπορ. Ήταν μια πληθωρική προσωπικότητα η οποία μαγνήτιζε τα βλέμματα τόσο εντός όσο και εκτός των μονοθέσιων που οδηγούσε.

Τα όσα συνέβησαν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από την Πρωτομαγιά του 1994 έχουν καταγραφεί διεξοδικά. Έτσι, εμείς αποφασίσαμε να σας παρουσιάσουμε -ανήμερα της μαύρης αυτής επετείου- επτά από τις στιγμές του Άιρτον στις πίστες. Στιγμές οι οποίες σημάδεψαν γενιές φίλων της Formula 1.

Μονακό 1984

Ο Σένα είχε ήδη γίνει γνωστός για το ταχύτατο και ασυμβίβαστο στιλ οδήγησής του από τις μικρότερες κατηγορίες μονοθέσιων. Άλλο, όμως, να κερδίζεις την βρετανική Formula 3 και άλλο να τα βάζει με τα μεγαθήρια της εποχής, Προστ και Λάουντα.

Ο Μάνσελ κάνει λάθος και εγκαταλείπει ενώ προηγείται, οι Προστ-Λάουντα οδηγούν επιφυλακτικά και η Toleman στα χέρια του Άιρτον φαντάζει το κορυφαίο μονοθέσιο του grid. Ο ρυθμός του καταιγιστικός, προσπερνάει τους πάντες από την 13 θέση εκκίνησης, επιδεικνύοντας για πρώτη φορά, τις θρυλικές αργότερα, ικανότητες του στο βρεγμένο.

Η κόκκινη σημαία τον σταματάει στην 2η θέση της τελικής κατάταξης. Ωστόσο στο Μονακό του 1984 ο Άιρτον είχε ήδη συστηθεί στο ευρύ κοινό της F1 με μία αξέχαστη εμφάνιση.

Εστορίλ 1985

Η πρώτη νίκη του Άιρτον θα ερχόταν στον δεύτερο του μόλις αγώνα με τη Lotus και θα έμενε στην ιστορία ως μία από τις μεγαλύτερες εμφανίσεις σε βρεγμένο. Ξεκινώντας από την pole, χάθηκε μπροστά και έπειτα από 67 γύρους θα έπαιρνε πρώτος την καρό σημαία έχοντας ρίξει γύρο στους πάντες πλην του δεύτερου Αλμπορέτο. Ήταν απλώς μία επιβεβαίωση της εκπληκτικής του ικανότητας στην βροχή.

Ο Άιρτον θα οδηγούσε για δύο ακόμη χρόνια στην Lotus παίρνοντας αρκετές μεγάλες νίκες. Ωστόσο παρά τα σχετικά ανταγωνιστικά μονοθέσια που είχε στη διάθεσή του, ήταν εμφανές ότι εκείνα των τότε κορυφαίων ομάδων της εποχής (McLaren-Williams) απείχαν σημαντικά. Το 1988 είχε φτάσει το πλήρωμα του χρόνου για το επόμενο βήμα στην καριέρα του Βραζιλιάνου.

Σουζούκα 1988

Ο Άιρτον ήθελε τη νίκη για να πάρει το πρωτάθλημα στον προ τελευταίο αγώνα της πρώτης του χρονιάς με την McLaren. Κάνει άσχημη εκκίνηση από την pole και πέφτει 14^ος. Με μία επική οδήγηση προσπερνά όποιον βρίσκει μπροστά του για να φτάσει γρήγορα πίσω από τον Προστ.

Στον 27^ο γύρο εκμεταλλευόμενος το ψιλόβροχο και την Rial του Ντε Τσέζαρις που μπλοκάρει τον teammate του, παίρνει την πρωτοπορία για να κατακτήσει το πρώτο του παγκόσμιο πρωτάθλημα. Η πρώτη μεγάλη δικαίωση για τον Άιρτον.

Ιντερλάγκος 1991

Η Ζακαρεπαγκουά δεν ήταν ποτέ τυχερή για τον Άιρτον, αλλά με τον αγώνα να μεταφέρεται στο Σάο Πάολο, ιδιαίτερη πατρίδα του Σένα, ο Βραζιλιάνος ήταν αποφασισμένος να δώσει τέλος στην «κατάρα».

Έχοντας χάσει την 3^η, την 4^η και την 5^η σχέση από το κιβώτιο, με τον Πατρέζε να τον καταδιώκει και τις κράμπες να κάνουν την εμφάνισή τους στη διάρκεια του αγώνα, ο Άιρτον έδωσε κυριολεκτικά και την ψυχή του για να κερδίσει τον αγώνα της πατρίδας του. Ήταν μία από τις πιο γλυκές νίκες για τον μεγάλο Βραζιλιάνο.

Σπα-Φρανκοσαν 1992

Ο Σένα δεν ήταν ένας συνηθισμένος οδηγός αγώνων. Μπορεί να ήταν ένας ανηλεής ανταγωνιστής στην πίστα. Ωστόσο είχε και πολλές ευαισθησίες οι οποίες δεν απαντώνται συχνά σε κορυφαίους αθλητές.

Και η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να χρειαστεί να βοηθήσει έναν συναθλητή του, σώζοντας κατά πάσα πιθανότητα και τη ζωή του. Ήταν οι δοκιμές της Παρασκευής, για το βελγικό Grand Prix του 1992, όταν ο Ερικ Κομά θα έχανε τον έλεγχο της Ligier του στην υπερταχεία Blanchimont. Μετά από σφοδρή πρόσκρουση, το μονοθέσιο θα κατέληγε στη μέση της πίστας, με τον οδηγό αναίσθητο και τον κινητήρα ακόμη εν λειτουργία.

Ο Σένα που περνούσε από το σημείο σταματάει αμέσως, τη στιγμή που οι υπόλοιποι προσπερνούν και τρέχει με κίνδυνο της ζωής του ανάμεσα σε καπνούς και θραύσματα να σβήσει τον κινητήρα και να κρατήσει σε ορθή θέση το κεφάλι του Κομά μέχρι να έρθει ιατρική βοήθεια.

Ντόνινγκτον 1993

Η πιο διάσημη, ίσως, νίκη του Άιρτον, φυσικά υπό βροχή. Ξεκινώντας από την 4^η θέση, πέφτει στιγμιαία 5^ος αλλά αντεπιτίθεται και προσπερνά τους Βέντλιγκερ, Σουμάχερ, Χιλ και Προστ πριν καν συμπληρωθεί ο πρώτος γύρος.

Όπως και στο Εστορίλ θα έριχνε γύρο σε όλους εκτός από τον δεύτερο Hill. Λίγο πριν το τέλος, μάλιστα, εκμεταλλευόμενος την ιδιαιτερότητα στην χάραξη της πίστας θα σημείωνε τον ταχύτερο γύρο περνώντας από… το pitlane!

Μονακό 1988

Αφήσαμε για το τέλος τον επικό γύρο του Άιρτον στις κατατακτήριες για το Μονακό του 1988. Κάθε γύρος κατατακτήριων του Σένα ήταν ένα έργο τέχνης. Και ο καθένας μας δικαιούται να έχει έναν αγαπημένο.

Η εν λόγω προσπάθεια είναι η αγαπημένη του γράφοντος καθώς συνοψίζει καλύτερα από κάθε άλλη το ποιος ήταν ο Άιρτον. Ένας ασυμβίβαστος οδηγός που δεν άφηνε χιλιοστό στο ανηλεές κυνήγι του για την τελειότητα. Ίσως στο Μονακό του 1988 να την άγγιξε κιόλας. Και ας μην κέρδισε τελικά τον αγώνα.