Η κορυφαία κόντρα: Ferrari F80 εναντίον McLaren W1

Τον περασμένο Οκτώβριο, η McLaren παρουσίασε την ολοκαίνουργια W1 και περίπου δύο εβδομάδες αργότερα, η Ferrari «απάντησε» με την F80. Αμφότερες υβριδικές και κατηγορίας hypercar με πολύ παραπάνω από 1.000 ίππους, τεχνολογίες αιχμής και αεροδυναμική σχεδίαση με πολλά στοιχεία Formula 1.

Το ιδανικό θα ήταν να μπορούσαμε να τις συγκρίνουμε «ρόδα με ρόδα» στην πίστα, ωστόσο αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει και θα αρκεστούμε σε μία σύγκριση στα «χαρτιά».

Εδώ δεν έχουμε μία παραδοσιακή μονομαχία επί ίσοις όροις, όπως στην κορωνίδα του motorsport, αφού Βρετανοί και Ιταλοί διαφέρουν πολύ στον τρόπο προσέγγισης και κατασκευής, κι ας στοχεύουν στο ίδιο αγοραστικό κοινό.

Η ιστορία αντιπαλότητας μεταξύ των δύο εταιρειών στα μοντέλα παραγωγής ξεκίνησε το 1990 με τις Ferrari F50 και McLaren F1, ενώ 20 χρόνια αργότερα είχαμε τις LaFerrari και P1.

Εν έτει 2024, υπάρχουν οι F80 και W1, αν και θα περάσει κάποιος καιρός για να υπάρξουν συγκριτικά δεδομένα σε δρόμο και πίστα. Το σίγουρο είναι πως τα δύο hypercar θα είναι πολύ κοντά.

Αμφότερες βασίζονται σε πανίσχυρα υβριδικά συστήματα, αλλά έχουν ακολουθήσει διαφορετικές οδούς. Η μεν McLaren πήγε στην επιλογή ενός 4λιτρου twin-turbo V8, τοποθετημένο κεντρικά στο πλαίσιο του αυτοκινήτου, η δε Ferrari αρκέστηκε σε έναν 3λιτρο V6 που υποτίθεται γεφυρώνει την πραγματικότητα μεταξύ των μοντέλων παραγωγής με τα μονοθέσια της F1.

Η ακόμα μεγαλύτερη διαφορά τους στο σύστημα πρόωσης έρχεται στους ηλεκτροκινητήρες, αφού η εταιρεία από το Μαρανέλο αξιοποιεί τρεις, ενώ εκείνη από το Ουόκινγκ μόλις έναν.

Στα «χαρτιά», η W1 είναι ο νικητής, αφού η μέγιστη ισχύς του υβριδικού συστήματος έχει μετρηθεί στους 1.275 ίππους και 1.340 Nm ροπής, ενώ το Καλπάζον Άλογο φτάνει τους 1.200 ίππους και 1.075 Nm.

Αλλά μικρή σημασία έχει αυτό, καθώς οι 300 ίπποι ανά λίτρο (μιλώντας για κυβικά) της F80 τη βοηθούν να επιταχύνει από στάση έως τα 100 χλμ./ ώρα σε μόλις 2,15 δευτερόλεπτα, την ώρα που η W1 χρειάζεται για την ίδια διαδικασία 2,7.

Η Ferrari είναι βαρύτερη με 1.525 κιλά απόβαρο (στα 1.399 η McLaren), αλλά οι δύο ηλεκτροκινητήρες στον εμπρός άξονα λογικά διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο, διότι καθιστούν την F80 τετρακίνητη. Στην τελική ταχύτητα, πάντως, υπάρχει ισοπαλία με τα δύο υβριδικά hypercar να «τερματίζουν» στα 350 χλμ./ ώρα.

Ως προς το ηλεκτροκίνητο σύστημα, η μπαταρία της F80 είναι μεγαλύτερη, με χωρητικότητα 2,3 kWh για να μπορεί να τροφοδοτεί τους τρεις ηλεκτροκινητήρες. Το παράδοξο είναι πως δεν μπορούν να κινήσουν το αυτοκίνητο αμιγώς ηλεκτρικά, εν αντιθέσει με την W1 που μπορεί να διανύσει το πολύ 2 χιλιόμετρα χωρίς να κάψει σταγόνα βενζίνη.

Αναφορικά με την αεροδυναμική, Ferrari και McLaren αξιοποίησαν σε μεγάλο βαθμό τα ιστορικά τους αγωνιστικά τμήματα που συμμετέχουν στη Formula 1 με τις αντίστοιχες ομάδες.

Συνεπώς, βρίσκουμε μία σειρά από εντυπωσιακά αεροδυναμικά βοηθήματα, μερικά εκ των οποίων και ενεργά. Η ουσία όμως είναι πως η F80 παράγει συνολικά 1.050 κιλά κάθετης δύναμης στα 250 χλμ./ ώρα, ενώ η W1 υπολείπεται παρά την ύπαρξη και ενεργής πίσω πτέρυγας με DRS, παράγοντας «μόνο» 1.000 κιλά στα 280 χλμ./ ώρα.

Τα δύο hypercar διαφοροποιούνται και στους τροχούς, με το ιταλικό μοντέλο να έχει 20 ιντσών μπροστά και 21 πίσω, γεγονός που επέτρεψε στη Ferrari να τοποθετήσει και μεγαλύτερους δίσκους μπροστά, με διάμετρο 408 χιλιοστά.

Αντίστοιχα, το βρετανικό hypercar διαθέτει τροχούς 19 ιντσών μπροστά και 20 πίσω, επομένως και οι δίσκοι είναι μικρότεροι μπροστά στα 390 χιλιοστά.

Κατά συνέπεια, η Ferrari ακινητοποιείται λίγο νωρίτερα από την W1, με την εταιρεία να δηλώνει 28 μέτρα απόστασης από τα 100 χλμ./ ώρα μέχρι την πλήρη ακινητοποίηση και 98 μέτρα από τα 200 χλμ./ ώρα. Ελάχιστα χειρότερη είναι η επίδοση της McLaren που χρειάζεται 29 μέτρα για την πρώτη διαδικασία και 100 για τη δεύτερη.

Στο εσωτερικό, η καινοτομία πηγαίνει προς Μαρανέλο πλευρά, καθώς η Ferrari σχεδίασε μία οδηγοκεντρική καμπίνα, αφού το κάθισμα του οδηγού είναι τοποθετημένο σχεδόν στο κέντρο και ο ίδιος κάθεται σχεδόν ξαπλωμένος όπως σε μονοθέσιο F1. Το κάθισμα του συνοδηγού με το ζόρι υπάρχει, καθώς είναι ενσωματωμένο στο πλαίσιο.

Στην McLaren από την άλλη και τα δύο καθίσματα έχουν αυτή την προσέγγιση, όντας ένα με το πλαίσιο, αν και το βρετανικό hypercar δεν είναι τόσο προσαρμοσμένο στον οδηγό και μόνο, όπως η F80.

Σημαντική εργονομική διαφορά μεταξύ των δύο, το ότι στην W1 πολλές ρυθμίσεις γίνονται μέσω μίας κάθετης αιωρούμενης οθόνης αφής, ενώ στη Ferrari παρόμοιες διαδικασίες ολοκληρώνονται μέσω των διακοπτών «Manettino» στο τιμόνι.

Οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι διαφέρουν σημαντικά και στην τιμολογιακή τους πολιτική, αλλά και τη διαθεσιμότητα. Η Ferrari έχει ήδη πουλήσει μέσω προπαραγγελίας και τις 799 F80 που θα βγουν από το Μαρανέλο για 3,6 εκατομμύρια ευρώ έκαστη.

Η McLaren και διαθέτει λιγότερα κομμάτια, συγκεκριμένα μόλις 399, αλλά και η W1 είναι φθηνότερη με τιμή 2,2 εκατομμύρια ευρώ. Είναι σαφές, βέβαια, ότι η προτίμηση των πελατών είναι ξεκάθαρη και αφορά στο θρυλικό Καλπάζον Άλογο.

Συμπερασματικά, η Ferrari F80 δείχνει συνολικά ένα πιο άρτιο και πιο στοχοπροσηλωμένο hypercar, παρότι υπολείπεται στα νούμερα. Χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει πως η McLaren W1 δε θα συνεχίσει επάξια την πλούσια ιστορία που ήδη έχουν γράψει οι «πρόγονοί» της.

Για την πραγματική σύγκριση, θα κάνουμε αρκετή υπομονή, μέχρις ότου να φανεί η δυναμική των δύο hypercar στον δρόμο και κυρίως στην πίστα. Διότι η W1 θα διατεθεί από το 2026 και η F80 λίγο νωρίτερα.